KUMPULAN CARPON (CARITA PONDOK) SUNDA

KUMPULAN CARPON (CARITA PONDOK) SUNDA

NIPU KHALIFAH

Kira-kira wanci pecat sawed. Abu Nawas dititah datang ka Karaton Ku Khalifah Harun Al Rasid. Abu Nawas geumpeur, manehna teu ngararsa boga dosa. Geus lila dipikir-pikir, manehna indit ka Karaton.

“Abu Nawas, kami boga hiji kaulinan jang maneh. Kami ngadenge maneh the jalma pinter. Ayeuna lamun maneh bisa nipu kami, ku kami baris dibere 100 keping duit emas, tapi lamun teu bisa, maneh ku kami bakal disiksa. Satuju ?”.

Abu nawas nembalan, “Mangga, Gusti. Mung waktosna ayeuna mah, abdi teh teu tiasa. Nu janten masalahna, abdi nuju aya kapentingan.”

Khalifah Harun al Rasid nanya ka Abu Nawas, “Kapentingan naon, Abu Nawas ?”

Abdi bade ngala lauk heula, Gusti.”

Khalifah Harun al Rasid heran, “Ngala lauk kamana ?”

Abu Nawas nembalan, “ Ka Situ Lashihai, ceuk urang kampung mah Situ Lashihai teh, nuju saat. Lauk-laukna janten gampil dialana. Upami henteu enggal-enggal, bilih kabujeng ku batur.

Khalifah Harun al Rasid gumbira. Manehna marentahkeun ponggawana nuturkeun anjeuna ka Situ Lashihai.

Tapi, naon nu katingali ku Khalifah Harun al Rasid ?

Situ Lashihai jempling siga kuburan teu aya saurang-urang acan anu ngala lauk.

Khalifah Harun al Rasid ngarasa katipu ku Abu Nawas, “ Abu Nawas kurang ajar !” saurna. “Wani-wani manehna nipu ka aing !”

Gancang Khalifah Harun al Rasid mulih deui ka Karaton. Di Karaton geus aya Abu Nawas.

Khalifah Harun al Rasid ngagorowok, “Abu Nawas, maneh geus nipu aing !”

Terus Khalifah Harun al Rasid nitah ka algojona, “Bere Abu Nawas siksaan cambuk 100 kali!”

“Ke heula Gusti, upami teu lepat, Gusti nyalira anu marentahkeun abdi supados nipu salira. Ayeuna abdi parantos tiasa nipu gusti, “tembal Abu Nawas.

Khalifah Harun al Rasid ngemut dina manahna. “Bener, manehna geus bisa nipu kuring hartina, aing eleh”

Abu Nawas tungtungna dibere 100 keping duit emas. Manehna ngabagikeun sabagian duitna ka rahayat nu miskin. ( Dicaritakeun deui ku Arief S.B

SYUJA’ AL AQRA

Sarengsena sholat Isya, barudak di Masjid At-Taqwa ngariung, maranehna nyuhunkeun dipangdongengkeun kanu sok ngawuruk ngaosna nya eta Kang Asep sareng Kang Agus.

“Ayeuna mah, giliran kang Agus ngadongengna,” saur kang Asep bari ngareret ka kang Agus anu sila gigireunana.

“Sok atuh, ayeuna mah urang nyarioskeun ieu geura, ngunaan kumaha Gusti Allah bakal ngamulyakeun jalma nu sok ngajaga Sholatna sarta hukumna ka jalma-jalma nu sok ninggalkeun Sholatna,” saur kang Agus.

“Darangukeun barudak”

Jalma nu sok ninggalkeun Sholatna, bakal dihukum ku Gusti Allah ku 14 siksa.

Lima di dunya, tilu dina keur maot, tilu di alam kubur, jeung tilu waktu kaluar kubur.

Ari hukuman di dunya nyaeta dicabut berekah umurna, dihapus tanda soleh tinabeungutna, amal nu dipigawe teu meunang pahala ti Gusti Allah, doa’ana henteu  naek ka langit, jeung henteu meunang bagian tina do’ana jalma-jalma soleh.

Ari hukuman waktu manehna maot nyaeta maotna hina, maotna kalaparan, jeung maotna halabhab anu pohara, lamun dibere cai lobana salaut dunya, angger moal cukup jeung angger halabhab.

Ari hukuman waktu manehna di alam kubur nyaeta digencet ku kuburanana nepi ka ancur tulang-tulangna, dihurungkeun seuneu kubur nepi ka manehna gugulipakan di jero seuneu 

beurang jeung peuting, didatangkeun  ka manehna hiji oray ngarana Syuja’ anu panona lolong tapi dijieun tina seuneu, jeung kukuna tina beusi anu unggal kukuna panjangna sarua jeung leumpang sapoe. Manehna ngomong ka si Mayit.

“Ngaran kuring Syuja’ al Aqra,” Sorana ngajelebet siga sora gelap.

“Gusti Allah, nitah kuring sangkan nyiksa maneh, ku sabab maneh ninggalkeun Sholat subuh nepi ka bijil panonpoe, jeung nyiksa maneh ku sabab ningggalkeun Sholat Lohor nepi ka Ashar, jeung nyiksa maneh ku sabab ninggalkeun Sholat Ashar nepi ka Maghrib nepi ka Isa, jeung nyiksa maneh ku sabab ninggalkeun sholat Isa nepi ka Shubuh.”

Sanggeus kitu, manehna ngagebug si mayit nepi ka ngabebes ka jero taneuh sajero 70 hasta, tuluy disiksa nepi ka poe kiamat.

Ari hukuman waktu manehna kaluar ti kubur nyaeta dibeuratkeun hisabna, Gusti Allah bendu ka manehna, jeung asup naraka.

Ari jalma-jalma nu sok ngajaga sholatna, Gusti Allah bakal ngamulyakeunana ku lima kamulyaan nya eta dijauhkeun tina kasusah hirup, dijauhkeun tina siksa kubur, narima kitab amal ku leugeun katuhuna, leumpang di  jambatan shirat siga kilat, jeung asup ka sawarga teu dihisab.

“ Tah kitu barudak, mangka kade, urang sing bisa ngajaga kana kawajiban anu lima waktu teh, lamun urang sorangan hayang dimulyakeun  ku Gusti Allah,” saur kang Agus nutup cariosna.

Barudak jangji di jero hatena arek ngalaksanakeun anu dipiwuruk bieu ku kang Agus.

Dongeng Ustadz Asep Dicaritakeun deui Ku Arief

LADANG TINA KAJUJURAN

 Balik sakola,  Yudi poho ngalaan sapatu-sapatu acan. Dirigdig ka dapur. Kasampak indungna keur ngurikeun sangu tina kastrol kana boboko bunting,” Ma…….?” Cenah.

“Ih, geuning ujang …. Naha bet isuk keneh balik sakola teh ……..?” ceuk indungna.

“Dipiwarang uih ku Pa Guru…..” tembalna dareuda. Indungna surti, pangna Yudi dititah balik teh, pedah can mayar SPP, tujuh bulan !

“ Soal SPP, jang ?”

Yudi Unggeuk. Gek dina bangku.

“Ma…..?”

“ Aya naon, Jang ?”

“Uih sakola bieu, Ujang mendak loket sisi jalan…..”

“ Loket….?  Nu saha….?”

Indungna olohok. Cul sangu, jung cengkat muru anakna. Gek diuk gedengeunana.

“ Cikan ngilikan. Mana loketna !” leugeuna namprak Yudi gancang ngodok kantong sakolana, ngaluarkeun loket timuna. Song si loket dibikeun ka indungna.

Bari ngeleper, indungna Yudi muka loket. Breh jerona…Disagedengeun surat-surat teh duit puluhan rebu mani ngentep. Nenjo kitu duanana silih pelong.

“Artosna seueur, Ma….?” Ceuk Yudi. Indungna unggeuk.

“Cekap kanggo mayar SPP….?” Pokna deui. Indungna teu nembal, malah anggur ngahuleng.

“Ujang, anaking………..

Sanajan enya ieu duit teh loba, tapi da nu batur. Leuwih hade ieu loket katut eusina anteurkeun deui kanu bogana. Kacida salahna mun ku urang teu dianteurkeun deui. Kahijina, apan ujang ge nyaho ……… dosa hukumna ngagasab barang batur teh. Kaduana, geura pikir …..kacida kokotetenganana nu boga ieu barang, meureun neangan kaditu kadieu. Seug teh kapanggih  yen urang nu nimuna, bari duitna geus digasab ku urang…….masih mun manehna bageur, ninggang di jalma nu teu ngarti kamalaratan hirup urang, meureun urang teh diajukeun ka pangadilan…..”

“Janten kedah kumaha Ma….?”

“Ceuk Ema ge ieu loket gancang anteurkeun kanu bogana.”

Atuda teu terang nu kagunganana ge…….

“Yeuh teang di jero loket. Biasana sok aya katerangan,” sok si loket di bikeun ka Yudi. Saterusna jero loket dipariksa. Diantara surat-surat penting , gorehel the KTP.

“ Tuh geuning, Ujang  apal jalan nu bieu ?”

“ Ma…..?” Gerona.

“ Aya naon, Ujang ?”

“Geuning Pa Maman teh  jalmi  kaya, jabi bageur deuih…..”

“Nakumaha kitu ?”

“Ujang bade diangkat putra ku  anjeuna. Malih cenah Ema ge upami kersa mah saur Ibu Maman tos we linggih di ditu !”

Yudi dirangkul ku indungna …..” Ieu teh ladang tina kajujuran, anaking……

Nuhun, Gusti !” gerendengna bari carinakdak,****

Dongeng “Aki” dicaritakeun deui ku Arief.SB

HARITA teh malem  Juma’ah …..Malem harita pisan Emang bagean ngaronda. Tapi ku lantaran tadi beurangna tas ngurebkeun mayit anu maot, nu maot keur kakandungan, Emang ngaringkeb karep ngarasa sieun, Rumasa borangan.

Tabuh sabelas peuting, Erte Usen jeung Ujang Dedi nyampeur ngajak ngaronda,

“Duh… lalieur kuring teh, te,” Emang neangan alesan bari rumanggieung jeung api-api mencetan sirah.

“Alaaah alesan bae maneh mah, Suhanta!” walon Erte Husen rada nyereng, “ Biasa unggal disampeur ngaronda ngan lalieur lah….nyeri huntu lah…..pokona ayeuna kudu ngaronda, mangkaning rek aya pangontrolan ti Polsek Panumbangan.”

Teu bisa kumaha, Emang nurut kana pangajakna. Rumasa deuih, unggal bagean ngaronda panyakit alesan sok ngadadak datang. Malah kungsi kabur ti gardu ronda pedah pada naringgalkeun. Bakating ku sieun eta teh.

Tabuh dua belas peuting, satutasna mubuy sampeu. RT Usen jeung Ujang Dedi rek ngontrol lembur.

“Maneh mah cicing didieu …. Kuring duaan rek ngontrol heula.” RT Usen nyarita bari neuteup, jigana geus kasurti ku manehna Emang pasti bakal protes.

“Geus we si Ujang Dedi nu di gardu mah, kuring jeung Erte nu ngontrol mah!”

“Lain kitu kang. Mending oge di gardu raos-raos calik bari nuang bubuy sampeu ……  kapan gering akang teh?” Ujang Dedi milu nyarita kawas nu nyungkun.

Rek nempas karasa era pedah tadi Emang boga alesan lalieur, kapaksa narima.  “Heug lah……, tapi tong lila teuing bisi…..ceuk Emang teu kebat.

“Bisi kabur deui?” Erte Usen nempas bari tingbarakatak saleuseurian.

Teu dijawab ieuh, ngarasa era pangpangna mah.

Panon mencrong ka Ujang Dedi jeung Erte Usen nu keur laleumpang ka wetankeun bari tingkaletrok nakolan kohkol, Emang ngan saukur kukulutus, nyangka Si Ujang Dedi jeung Erte Usen rek nyiksa Emang ku cara nyingsieunan.

Bulu punduk mimiti carengkat, muriding, karasa kandel. Komo barang ngadenge sora angin nu seah mah, awak noroktok kawas nu kabulusan. Sora tangkal awi tingrareket katebak angin, kitu deui dangdaunan tingarulang nembongkeun kalangkang nu tinggayabag pikasieuneun.  Keur mah eukeur borangan teh beak ku sorangan, katambah mayit anu dikurebkeun tadi beurang ngalangkang bae dina kongkolak panon.

Emang beuki samar polah. Diharudum sarung sieun teu kanyahoan datangna jurig, teu diharudum katempo nu tinggayabag lebah tatangkalan nu harieum. Tungtungna nyempod di jurueun gardu bari ngadegdeg. Eta oge boga niat rek balik kawas bareto tapi era sok jadi guyonan urang lembur pajarkeun Si Borangan kabur ti gardu.

Keur anteng ngumbar kasieun, ti beh wetan kadenge sora tinggareblig jeung tingkorosak daun garing. Emang ngarenjag sataker kebek. Panon buringas nempo ka tempat nu datangna sora, kaciri aya dua jirim tingjuringkang muru ka lebah gardu. Panyangka geus teg weh Si Ujang Dedi jeung Erte Usen geus manggihan jurig atawa kunti. Panon molotot awak tiis maseuhan awak ……katambah calana baseuh!

Jorelat-jorelat ….dua kalangkang beuki deukeut, sorana atra tinggareblig tibuburanjat….notog-notogkeun maneh. Teu sadar sungut ngagoak barang aya nu tiis keuna kana punduk, leungun pakupis miceun anu nangkod dina punduk tea.

Sihoreng cak-cak nu ragrag pas kana punduk Emang.

Nu lumpat duaan geus sajorelat lumpat ngaliwatan gardu. Puguh Emang ngarasa soak, teu antaparah ngan berengbeng we lumpat nuturkeun nu lumpat ti heula bari gogorowokan menta didagoan.

“Dagoan dewek, euy! Dagoan !” ceuk Emang terus-terusan. Tapi jalma nu duaan kalah beuki narikan lumpatna. Emang tambah soak, panyangka jurig nu ngudag bener-bener aya. Bujur rerempodan, rarasaan teh asa gep aya nu nyerek ti tukang bari kaciri rupana pikagilaeun. Matak teu nolih kana kacape Emang terus mangpret ngudag nu duaan.

Anu dihareup barang mireunguh Emang beuki narikan lumpatna, maranehna kalah beuki ngabret beuki tarik. Emang nya kitu keneh, lumpat beuki hayang bisa nyusul.

Lumpat duka kamana jigna, mangprung terus meakeun tanaga bari biwir mah terus-terusan gogorowokan.

Nepi ka tempat anu nanjak, anu duaan areureun. Maranehna tingalebru rarubuh teu kuateun deui hudang. Letahna ngelel, napasna ngahegak, panona molotot, geus puguh kesang mah mani jibrug maseuhan awakna.

Emang ge sarua, tikoro asa garing, dada karasa eungap, tanaga geus suda. Teu antaparah ngan gebru ngalabuhkeun karep di sagigireun anu duaan.

Kacida sia mah Ujang ….lain dagoan dewek!”

Emang mureleng kanu gigireun, panyangka teh Si Ujang Dedi, Tapi barang ret, gebeg ngagebeg sataker kebek, nu digigireun teh lain Si Ujang Dedi jeung Erte Usen, ieu mah teu apal irung-irungna acan. Era n mah aya, Emang api-api ngusapan kesang anu nyurucud tina tarang. Anu ditanya gawena ngan melong bari kaciri banguin nu sieun, ingkah mah henteu ku lantaran geus beakeun tanaga, Emang jeung maranehna adu renghap paheula-heula nyedot hawa. Sungut calawak ngarah hawa langsung asup.

Keur anteng kitu, ti kajauhan kadenge aya nu tinggorowok . “Kabeulah kulon euy bangsatna! Gancang tewak!” kadenge beuki atra. Jalma anu duaan ngadadak buringas, maranehna satekah polah nangtung tapi nambru deui.

Ngarasa aya galagat, Emang nguat-nguatkeun karep. Gabrug jalma nu duaan teh didengkek bari terus diheumpikan. Emang jeung maranehna kokosehan, sungut mah ti tatadi ge angger calawak nyedot napas. Irung mah geus teu digunakeun deui ku lantaran kabutuhan hawa sakitu gedena. Aya untungna deuih keur Emang mah, kesang anu jibrug dina baju jalma nu duaan teu kaambeu bauna, mangkaning sakitu napas tina sungut oge geus karasa bauna.

Burudul urang lembur datang bari dibarengan ku Hansip jeun Pulisi Desa sarta marawa pakarang sabogana-sabogana. Nempo kajadian anu keur lumangsung, urang lembur kaciri hemengeun dumeh Emang jeung jalma nu keur diudag keur kokosehan, beakeun tanaga.

“Tuh itu Pa bangsatna teh ……” kadenge sora Erte Usen.

“Hebat euy! Mang Suhanta bisa newak bangsat! Mang Suhanta geus tarung ngalawan bangsat!” jeung rea-rea deui omongan anu muji ka Emang.

Bangsat dibawa ka gardu, sedeng Emang pada nanggap kumaha cara-carana newak bangsat. Bari…..dicampuran ….ku bohong….pangpangna nyumputkeun …..sipat borangan, Emang nyaritakeun sakabeh kajadian ngahaja …sina rame. Samalah ….ditambahan tarung make bedog sagala. Dikitukeun teh urang lembur palercayaeun. Ngan edas ….Si Ujang Dedi jeung Erte Usen nyarahoeun sipat Emang. Mimitina ti manehna duaan mere panelah “JAWARA BORANGAN” tapi lila-lila mah salembur papada apal. Ti mimiti harita Emang boga panelah Jawara Borangan.****

Dongeng Aki dicaritakeun deui ku Arief SB